בס"ד

Netanya, zondag 12 december 2010

Beste Lezer/es,

Ook in het verleden heb ik al eerder op u een beroep gedaan voor een financiële bijdrage voor de slachtoffers van terreuraanslagen en andere behoeftigen in Netanya.

Voor sommigen van deze slachtoffers en andere behoeftigen is de slechte economische situatie in de wereld ronduit rampzalig, nu zij nog minder hulp krijgen dan voorheen.

Daarom kom ik bij u aankloppen om mij te helpen deze mensen een menswaardig bestaan te geven. Sommigen van deze mensen leven al jaren in volstrekt mensonwaardige omstandigheden. Hieronder enkele van de zwaarst getroffenen.

Wellicht zijn er onder u die één van deze mensen willen „adopteren” en hen maandelijks een vast bedrag willen sturen.

1. Gila en David, moeder en zoon. Zij werden beiden bij een terreuraanslag in december 2005 zeer zaar gewond. Voor de toen opgelopen verwondingen worden ze nog steeds behandeld. David was toen 17 jaar. Hij is reeds verschillende malen geopereerd, o.a. aan zijn been. Wanneer de volgende operatie niet slaagt, moet zijn been geamputeerd worden. Hij moet nu ook aan zijn long geopereerd worden, want daar zit nog een granaatscherf van de bom in, die de doktoren er tot nu toe niet uit wilden halen, omdat dan een deel van zijn long moet worden weggehaald. Maar het kan niet langer blijven zitten en nu moet het dringend gebeuren.

Gila is o.a. aan haar arm gewond geraakt. Ze is daar al vijf of zes keer aan geopereerd, maar de botten van haar arm willen niet meer aan elkaar groeien. ZIj heeft al twee bot-transplantaties ondergaan, die allebei mislukt zijn. Het lichaam stoot alles af. Haar arm zit al vijf jaar beurtelings in het gips vanaf haar schouder tot haar hand of in een leren „koker.” Ze kan er niets mee doen en heeft hulp nodig, die ze niet krijgt. Daardoor is ze al twee keer gevallen, en heeft die arm opnieuw gebroken.

2. Miriam, een gescheiden moeder met twee jonge kinderen, een meisje van zes en een jongetje van vier. Er loopt een eis tot alimentatie tegen haar gewezen echtgenoot, maar hij is zoek, vermoedelijk naar Amerika gevlucht. Miriam heeft een bedrijfsongeluk gehad en kan nauwelijks lopen en heeft bovendien een afwijking aan haar ruggegraad. Ze werkt halve dagen, en de rest van de dag moet ze voor haar kinderen zorgen, want verzorging voor de kinderen kost meer dan ze verdient, omdat ze steeds vrij moet nemen voor haar eigen gezondheid of voor die van de kinderen, die, zoals de meeste kleine kinderen, vaak ziek zijn. Er is al een paar maal gedreigd om haar de huur op te zeggen of de electriciteit, water en gas af te sluiten, want ze heeft geen geld om dat te betalen. Er is geen enkel uitzicht op verbetering en overheidshulp is te weinig om er zelfs eten voor haar kinderen van te kopen, zodat die regelmatig niets te eten krijgen.

3. Freddy. Werd ook gewond bij dezelfde aanslag in december 2005. Freddy is 62 jaar, hart- en astmapatient en is ook spychisch zwak, mede door de aanslag. Hij leeft van een uitkering van 400 euro per maand. Daarvan moet hij zijn huur, electriciteit, gas en water en gemeentelijke belasting betalen, zijn vele geneesmiddelen (die maar gedeeltelijk vergoed worden) en o, ja, hij moet af en toe ook wat eten.

4. Margelith. Een gescheiden moeder met zeven kinderen. De jongsten: een tweeling van vier jaar. Haar ex-man betaalt de maandelijkse huur. En als de electriciteit is afgesneden, betaalt hij die ook. Hij wacht ook tot het water of het gas is afgesneden, voordat hij dat betaalt. Margelith is pedicure/schoonheidsspecialiste en werkt als zodanig in een zijkamertje van de kapperszaak van haar ex. Als een klant met een creditkaart betaalt, strijkt haar ex het geld op en krijgt ze niets. Ze leeft van wat er overblijft: ± 200 euro per maand, omgerekend. De kinderen hebben eten, kleren, schoolboeken, schoolgeld, medicijnen nodig. Ze heeft het niet.

Bovenstaande „gevallen” zijn enkele van de mensen die er het ergst aan toe zijn. Wij proberen hen te helpen door hun voedselbonnen te geven, hun medicijnen, huur, gas, electriciteit en waterrekeningen te betalen, maar het groeit ons boven het hoofd.

Wanneer u één van deze mensen wilt „adopteren” door maandelijks een vast bedrag, het geeft niet hoeveel of hoe weinig, over te maken op girorekening 2421998 van „Stichting Jad LeNetanya” (dat betekent in het Hebreeuws: „een helpende hand aan de stad Netanya,” waar al deze mensen wonen) te Amsterdam, dan komt dat voor 100% ten goede aan deze slachtoffers. Uw bijdrage is aftrekbaar van de belasting. Vermeldt u alstublieft voor wie uw geld bestemd is. Dan zorgen wij ervoor dat het op de bestemde plaats terecht komt.

Als u nadere bijzoderheden wilt weten over één van deze mensen, dan zullen wij u die gaarne verstrekken.

De Talmoed zegt: „Wie één mensenleven redt, redt een hele wereld.” En wie één van deze mensen helpt, redt werkelijk een mensenleven, want ze zijn in de meest letterlijke zin ten einde raad.

Zwi Goldberg